Lina (38) is een gescheiden, alleenstaande moeder van twee kinderen. Ze heeft een zoon (14) en een dochter (13). Ze komt zelf uit Algerije en groeide daar op in een huis waar huiselijk geweld plaatsvond. Ze ervaarde in haar jeugd vooral geestelijke mishandeling en heeft daardoor een groot trauma opgelopen. Vervolgens trouwde ze jong, emigreerde ze met haar man naar Nederland en ervaarde ze in haar eigen gezin weer huiselijk geweld.
“In 2012 zette ik voor het eerst de stap om weg te gaan bij mijn man. Dat was erg heftig en eigenlijk werd ik niet op de juiste manier geholpen door het Blijf-van-mijn-lijfhuis waar ik werd opgevangen. Ze vertelden me al snel dat ik daar in het weekend kon blijven, maar dat ik daarna weer weg moest. Ik kon namelijk niet in deze opvang blijven en zou dan naar een andere stad moeten. Wat?! Dit zorgde ervoor dat ik terug ben gegaan naar mijn huis, ook vanwege de kinderen, maar vooral vanwege het gebrek aan hulp. Er was veel geweld in huis, fysiek maar ook mentaal. Ik voelde me erg beperkt en kon niet meer naar mezelf in de spiegel kijken. In 2015 zette ik de stap opnieuw: ik belde de huisarts en die heeft voor mij Veilig Thuis gebeld. Na drie weken kon ik met behulp van een bevriende advocaat opnieuw naar een Blijf van mijn lijf-huis. En dit keer kon ik daar wél blijven.”
“Door naar het Blijf-van-mijn-lijfhuis te gaan, veranderde alles. Ik heb mijn rust en veiligheid teruggekregen. Ik kreeg een begeleider, achteraf een heel goede bij wie ik veel kwijt kon, maar in het begin was ik bang om dingen met haar te delen. Ik dacht dat zij mij niet goed zou begrijpen, maar dat deed ze wel. Ze werd een soort moeder voor me en heeft me enorm geholpen. Naast het feit dat ik alles met haar kon delen, kreeg ik ook ondersteuning op het gebied van praktische zaken. In 2016 kreeg ik mijn eigen huis, voor mij en voor mijn kinderen. Ook in het opbouwen van ons nieuwe leven in dit nieuwe huis, kregen wij hulp. De kinderen werden ondertussen net als ik goed begeleid en dat merkte ik direct. Ze werden steeds vrolijker en hun cijfers schoten omhoog. Dat was zo fijn om te zien.”
“Wat ik erg belangrijk vond, was dat de kinderen het contact met hun vader konden behouden. Het is en blijft hun vader. Ik heb met mijn begeleider gepraat om dit mogelijk te maken en voordat ze hiermee akkoord ging, heeft ze ook met de kinderen gepraat. Ik weet dat het voor mijn ex ook niet makkelijk was. We hebben allebei tranen van onze eigen jeugd. Mijn ouders hadden dat ook en dat is moeilijk om te stoppen. Ik wilde die cirkel doorbreken, voor mijn kinderen. Ik wilde hen beschermen. Uiteindelijk is dat gelukt.”